Büyük şirketlerden birisinin Genel Müdürü, gerçek bir klasik müzik aşığıymış.Günlerden bir gün, şehre ünlü bir orkestra gelmiş. Vereceği konserin en önemli parçası da schubert’in ünlü ‘Bitmeyen Senfoni’ siymiş.Genel Müdür bu eseri dinlemek için çok hevesli olmasına rağmen, işi nedeni ile, konsere gidemeyeceğinden,
gelen davetiyeyi şirketin İnsan Kaynakları Müdürü’ne vermiş ve
“Lütfen bu konsere git ve bana izlenimlerini aktar” demiş.
Genel Müdür’den aldığı talimatla konsere giden İ.K.Müdüründen, ertesi gün bir değerlendirme raporu gelmiş.
“Sayın genel müdürüm ,
1- Dört obuacı konserin önemli bir süresinde boş oturdular. bunların sayısı azaltılırsa konsere daha çok katkıda
bulunurlar.
2- Orkestrada on iki kemancı var. bunların hepsi aynı anda hareket ediyorlar, ve aynı notaları seslendiriyorlar.
Bence ciddi bir yanlışlık. kesinlikle personel tasarrufu yapılmalıdır.
3- Onaltılık notalara ağırlık verilmiş. doğrusu büyük ziyan. seyirciler sekizlik ve onaltılık notalar arasındaki farkı anlamaz.
Bu nedenle; onaltılık notalarla eser çalarak yüksek ücret alan elemanlar yerine, sekizlik notaları çaldırıp, düşük ücretle
çalışan stajyerler kullanılmalıdır.
4-yaylı sazlarla işlenen pasajlar, nefesli sazlarla aynen tekrarlanıyor.Bu durum gereksiz tekrardan başka bir şey değildir.
dolayısıyla;tekrarlar önlendiğinde, iki saatlik konser yarı yarıya inecektir.
Özet olarak sayın genel müdürüm; eğer schubert bu önlemleri alsaydı
‘Bitmemiş Senfoni’ kesinlikle biterdi. arz ederim efendim.”
(teşekkürler İlkay ALTINPINAR)